“Mama, ken jij de tranenkunstenaar?” De ogen van mijn zoon zijn groot en stralen. Net als altijd wanneer hij staat te popelen om iets te vertellen wat hij heeft gehoord. Ik schud mijn hoofd en hij vertelt over een man die tranen verzamelt, ze met een microscoop uitvergroot en fotografeert. “Elke traan is anders. Mensen …
Mijn papa is de beste. Hij tilde mij soms op. Dat kon hij zo! Zijn zwarte baard kriebelde. Dat weet ik nog goed. Mijn vader kan alles. Zijn schuur ligt vol houtsnippers en allemaal papaspullen. Roestige spijkers, zagen, hamers. Hij maakte de schommel in de tuin. Hij maakte zelfs mijn bed. Elke keer als ik …
De herinnering aan haar gezicht wordt door de jaren heen vager. Nog steeds zie ik haar ogen voor me, die zo konden stralen. Vooral als ze iets goed had gedaan. Ze heette Maria. Ik werkte pas een jaar bij De Hoop, bij de communicatieafdeling. Zij had daar een werkervaringsplek. Door de weken heen zag ik …