In 2021 had ik het voorrecht Wilma te interviewen. Een gelovige en inspirerende vrouw die na een lange worsteling haar verslaving overwon en herstelde van wonden die ze had opgelopen door traumatische ervaringen. In 2022 overleed Wilma aan kanker. Ik ben dankbaar dat ik haar haar wijze woorden met jullie mag delen.
Dit artikel verscheen in 11 september 2021 in het wandelboekje van de Biesboschtocht van Vrouwen lopen voor Vrouwen, met vragen om tijdens de wandeling te bespreken.
Levenslessen van Wilma
Wilma (51) vocht jaren met haar alcoholverslaving. Tegenwoordig volgt ze een opleiding bij de Interne Opleidingsschool van De Hoop en droomt ze ervan om in de GGZ aan de slag te gaan. Tijdens haar lange weg naar herstel heeft Wilma ontzettend veel geleerd. Ook over dingen waar jij en ik soms mee zitten. Ze deelt hier een paar levenslessen aan ons uit.
Geen ruzie AUB!
Wilma: “Ik was een voorbeeldig kind en zei nooit ‘nee’. Mijn eigen gevoel stopte ik weg. Ik was zo bang voor ruzie. Toen ik 36 was, wilde ik nog steeds conflicten vermijden. Mijn toenmalige man was verbaal heel agressief. Ik begon met drinken om mijn angst te onderdrukken. Nu ik verslavingsvrij ben worstel ik nog steeds met deze angst. Gelukkig durf ik iets vaker te zeggen wat ik vind. Ik zeg dan tegen mezelf dat ik het fijn vind als een ander zijn grenzen aangeeft en dat ik dit zelf dus ook mag doen. Vroeger had ik een fles wijn nodig om mijn mening te geven, nu niet meer! Eerlijk delen wat je moeilijk vindt schept duidelijkheid en begrip. Mijn vriendschappen zijn hierdoor echt verbeterd”.
Vraag: Vind jij het moeilijk je eigen grenzen aan te geven? Hoe help je jezelf daarmee?
Ik kan het zelf wel
Wilma: “Jarenlang dacht ik dat ik het zelf moest doen. Zo heb ik dat vroeger geleerd. Ik mocht niet afhankelijk zijn, maar moest mijn problemen zelf oplossen. Dat lukte niet. Ik moest dat idee loslaten toen ik me liet opnemen bij De Hoop. En…het gaat veel beter als ik het niet steeds alleen probeer te doen. We zijn allemaal afhankelijk van God! Ik ben ontzettend blij met mijn kinderen, ouders, mensen uit de kerk en anderen die om mij heen staan. Een mooi netwerk, waar ik heel dankbaar voor ben.”
Vraag: Wanneer heb jij voor het laatst iemand om hulp gevraagd? Vond je dat moeilijk?
Schuldgevoel
Wilma: “Jaren ging ik gebukt onder een schuldgevoel over mijn verslaving. Ik voelde me vooral ontzettend schuldig naar God toe. Hierdoor durfde ik niet open te zijn naar anderen. Het schuldgevoel was een van de redenen dat ik moeilijk verslavingsvrij kon worden. Tijdens mijn opname bij De Hoop leerde ik dat ik mijn schaamte mocht loslaten. Dit besef is zachtjes aan gegroeid tijdens mijn opname: bij de lessen, tijdens de dagopeningen en het Bijbellezen. Langzamerhand werd ik mij bewust van een waarheid waar ik uiteindelijk niet meer om heen kon: God is niet boos op mij. Hij wil het goede voor mij. Die waarheid werkt enorm bevrijdend”!
Vraag: Voel jij je wel eens schuldig naar anderen of naar God toe? Hoe ga jij ermee om?
Dankbaarheid
Wilma: “Nu mijn schaamte weg is, kan ik veel beter liefde ontvangen. Omdat ik meer durf te delen, kunnen anderen mij beter begrijpen en ik hen. Ik heb ‘echte’ gesprekken. De cirkel is doorbroken Ik hoef de liefde van God niet te verdienen, die angst is weg. Het leven is zo mooi. Ik heb er weer zin in en kan weer dromen. Als ik kijk naar de afgelopen jaren heb ik van zoveel kanten hulp gehad. Er zijn zoveel prachtige mensen om mij heen. Ik ben een dankbaar mens!”
Vraag: Voor welke drie dingen ben jij dankbaar vandaag?